KALBE DOKUNAN EĞİTİM

KALBE DOKUNAN EĞİTİM

Sevgiyle Öğreten, Sevgiyle Öğrenen Bir Gelecek İçin

"En çok sevilen öğretmen, en çok seven öğretmendir." Cemil Meriç

Bir çocuğun kalbine dokunmak, ona dünyayı değiştirme gücü vermektir. Öğretmenlik, yalnızca bilgi aktarma değil; aynı zamanda öğrencinin içindeki potansiyeli keşfetme, onu anlamaya çalışma ve insanın en savunmasız yaşlarında ona umut olma sanatıdır.

Bugün bir sınıfa adım atan her öğrenci, gözlerinde onlarca soru, yüreğinde görünmeyen umutlar taşır. Öğretmen o sorulara cevap arayan değil, o sorularla birlikte yürüyen kişidir. Bu yüzden eğitim, bir kitapla değil, bir kalple başlar. Sevgiyle dokunulmamış bir eğitim ne kadar bilgili olursa olsun, eksiktir.

 Eğitimde Erken Dokunuşun Gücü

Doğru olan şudur: Bir öğrencinin ilgi alanları, yetenekleri ve akademik eğilimleri mümkün olan en erken yaşta belirlenmeli ve o doğrultuda desteklenmelidir.

Bir çocuk iyi bir müzisyen olabilir, ama bunu 16 yaşında değil, 10 yaşında fark etmek gerekir. Bir başkası muazzam bir matematiksel zekâya sahip olabilir, ama doğru yönlendirilmediği için bunu yıllarca fark edemeyebilir. Hayat, doğru zamanda verilen desteklerle şekillenir.

Ancak biz, kimi zaman çocuklarımızı hayata hazırlamak yerine hayattan soğutuyoruz. Önce özgüvenini zedeliyor, sonra da onu yarış atı gibi sınavlara koşuyoruz. Oysa sınavlar sadece birer araç olmalı, amaç değil. Gençlerimizi hayata küstürmek için değil, hayata kazandırmak için eğitim vermeliyiz.

 Türkiye Yüzyılı: Yeni Bir Eğitim Ufku

İşte Türkiye Yüzyılı Maarif Eğitim Modeli, bu anlayışla yola çıkıyor. Ezberci, tek tipçi ve yarışçı bir eğitim yerine; çocuğun ruhunu, aklını ve duygusunu birlikte geliştirmeyi hedefliyor.

 Bu modelde öğrenci, sadece ders başarılarıyla değil; estetik duygusu, spor yeteneği, iletişim becerisi ve ahlaki duruşuyla da değerli.
 Bilgiye ulaşan değil, bilgiyi kullanan ve anlamlandıran bireyler yetiştirmek istiyor.
Çocukları sınavlara değil, hayata hazırlayan bir sistem inşa ediyor.

Bir Portre: İhmalin Acı Yüzü

“Bugünkü öğrenci spordan nasipsiz, müzikten habersiz, en basit makineden habersiz, yaşayan yabancı dillerden habersiz, sağlık kültürü sıfır, memleket görgüsü sıfır, dünyadan haberi sıfırın altında.” Prof. Dr. Remzi Oğuz Arık (1948)

Bu sözler 1948'e ait ama hâlâ yankısını duyuyoruz. Oysa çocuklarımızın içinde ne cevherler var. Ama bir cevherin pırlanta olabilmesi için işlenmesi gerekir. Ve bu, yalnızca sınav hazırlıklarıyla olmaz. Spor salonlarında ter döken bir çocuk, sabrı öğrenir. Tiyatro sahnesinde bir replik ezberleyen genç, duygudaşlık kurmayı öğrenir. Bilim kulüplerinde proje üreten öğrenciler, hem düşünmeyi hem üretmeyi öğrenir.

Gerçek Eğitim: İnsana Dokunandır

Eğitim, bir yarış değil; bir yolculuktur. Bu yolculukta öğretmenin sevgisi, rehberliği ve anlayışı, öğrencinin en büyük yol azığıdır.
Çünkü değer verdiğiniz öğrenciler, kendini değerli hisseder.
Değerli hisseden öğrenci de, hayal kurar, üretir ve kendini geliştirir.

Bir öğretmen bir çocuğun içindeki yıldızları görebildiğinde, işte o zaman gerçek öğrenme başlar. O yıldızlar bazen bir şiirde parlar, bazen bir deney tüpünde, bazen bir futbol topunun peşinden koşarken…

Sevgiyle Büyüyen Gelecek

Eğitim, insanı sadece bilgili değil, iyi insan yapmalıdır.
Öğrenciyi sadece sınavlara değil, hayata hazırlamalıdır.
İşte Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli bu yüzden umut veriyor: Çünkü o, sadece dersleri değil, insanı merkeze alıyor.

Bugünün çocukları, yarının Türkiye’sini kuracak. Onlara bilgi kadar sevgi, sınav kadar sanat, not kadar duygudaşlık de verelim. Çünkü:

Bir çiçeğin büyümesi için sadece toprak değil, güneş de gerekir.

Bir öğrencinin gelişmesi için sadece bilgi değil, sevgi de gerekir.

Bu Bölümde Öğrenciye Verilen Mesajlar:

·        Sen değerlisin. Yeteneklerin kıymetli.

·        Sadece sınavlara değil, hayata hazırlanıyorsun.

·        Gerçek başarı, sevgiyle ve ilgiyle beslenir.

·        Öğretmenin seni sadece derslerde değil, hayat yolunda da desteklemek için var.

·        Türkiye Yüzyılı’nın öğrencisi; düşünen, hisseden ve üreten bir bireydir.