BİR KAR TANESİNDEN ÖĞRENDİKLERİM

BİR KAR TANESİNDEN ÖĞRENDİKLERİM

Sabah gözlerimi açtığımda pencereden dışarı baktım. Her yer bembeyazdı. Sanki gökyüzü, yeryüzüne pamuklar serpiştirmişti. Ağaçların dalları karla örtülmüş, adeta beyaz birer şemsiyeye dönüşmüştü. Güneş, karların üstünde parlıyor, sanki gece lambası gibi etrafı aydınlatıyordu. Dışarıya bakarken içimden bir ses, “Doğa da bir öğretmendir,” dedi.

Biz okulda sadece kitaplardan öğrenmeyiz. Bazen bir kar tanesi bile bize çok şey anlatır. Kar bana önce sabrı öğretti. Toprak kış boyunca donar, susar ama hiç şikâyet etmez. Çünkü bilir ki bahar bir gün mutlaka gelecek. İnsan da öyle değil mi? Zor günlerden geçeriz ama sabredersek sonunda güzellikler bizi bulur.

Sokakta oynayan çocukları izlerken içim ısındı. Kartopu oynuyor, gülüşüyorlardı. Bu bana birlikte olmanın, paylaşmanın, kardeşliğin önemini hatırlattı. Sadece ders kitaplarından değil; sokakta, evde, doğada da öğreniyoruz aslında. Çünkü hayatın her anı bir derstir.

Karın bir başka öğretisi daha var: temizlik ve saflık. Kar, yeryüzünü örterken sanki kötülükleri de silip süpürüyor. Yeni bir başlangıç, tertemiz bir sayfa gibi... Biz de öyle olmalıyız. Kalbimizi temiz tutmalı, doğruyu söylemekten, iyilik yapmaktan, yardım etmekten vazgeçmemeliyiz.

Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli, bize sadece bilgili olmamızı değil, aynı zamanda iyi insan olmamızı öğretiyor. Sorumluluk sahibi, doğaya ve insana saygılı, vicdanlı bireyler… Tıpkı karın sessizce yeryüzünü güzelleştirmesi gibi biz de sessiz ama derin izler bırakan insanlar olmalıyız.

Bir kar tanesi küçüktür ama binlercesi bir araya geldiğinde koca bir dünyayı beyaza bürüyebilir. Biz de birlikte olursak, dünyamızı iyilikle, umutla ve sevgiyle boyayabiliriz.