YOLDA KALANLARIN HİKÂYESİ: DURMA,
KOŞ!
“Gökten bir melek inse diye beklemek yerine,
yürümeye başla.” — Sadî
Birinci
Bölüm: Çölün Kalbinde Uykuya Dalmak
Çöl geceye bürünmüş, gökyüzü yıldızlarla dolmuştu.
Hafif bir rüzgâr, serinliği kumların arasından geçirip yolcuların yüzüne
çarpıyordu. Sabırla ilerleyen kervan, sessizliğiyle büyülüyordu.
Genç bir yolcu ise adımlarını sürüklüyor, yorgunluk
ve umutsuzluk içinde çölde oturuyordu. Bu, sadece bedenin
değil, ruhun da yolda kalmasıydı.
İkinci
Bölüm: Uyan Ey Yolcu!
Bir ses yankılandı:
“Uyan! Kervan uzaklaştı!”
Bu, kervancıbaşının sesi, sert ama kaygılı bir
tonla:
“Çöl uyuyanı yutar. Durmak, yitmek demektir,” dedi.
Genç, gözlerini açtı ve pes
etmemenin, kararlılığın önemini ilk
kez derinden hissetti.
Üçüncü
Bölüm: Sözler, İçte Yankılanır
Sadî’nin sözleri çöl sessizliğinde yankılandı:
“Durma! Yolun uzunluğu değil, yürüyenin kararlılığıdır belirleyici olan.”
Genç başını eğdi, kalbinin derinliklerinde bir
kıpırtı hissetti. Bir adım attı ve hayat dersi
başladı.
Dördüncü
Bölüm: Geriye Değil, İleriye
Kervan uzaklaşmıştı ama yol hâlâ önündeydi.
“Kervanı yakalayamasam da yolda olacağım,” dedi. Çünkü yolda
kalmamak, en büyük zaferdi.
Beşinci
Bölüm: Her Yolcu Kendi Çölündedir
Bu, sadece çölde yürüyen bir gencin hikâyesi değil.
Zor zamanlarda umut arayan, yalnızlığın ve korkunun ortasında duran herkesin
hikâyesiydi.
Bazen beklenen ses dışarıdan değil, içimizden gelir:
“Durma. Koş.”
Altıncı
Bölüm: Yol Açıldıkça Yürünür
Genç, kervanı yakalayamadı belki ama yolda
kalmadı.
Her düşüşten sonra ayağa kalkmayı, her yorgunluktan sonra umutla devam etmeyi
öğrendi.
Ve şimdi başkalarına sesleniyor:
“Yol sen yürüdükçe açılır. Durma, koş!”
Yazar Notu
Bu hikâye, Sadî’nin asırlık öğütlerinden ilham
alınarak yazıldı.
Kahramanı sadece çöldeki bir yolcu değil; sınavlara hazırlanan bir genç, hayal
kırıklıkları yaşayan bir çocuk, pes etmeyi reddeden her insandır.
Her çöl, yürümeye karar verince aşılır. Bu, motivasyon
ve ilham verici bir kişisel gelişim hikâyesidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder